درباره شانگهای

شانگهای با جمعیت بیش از 23 میلیون (همراه با بیش از 9 میلیون مهاجر)، بزرگترین و توسعه یافته ترین شهر در چین است.

شانگهای در دهه 1930 بزرگترین و مرفه ترین شهر خاور دور محسوب می شد. در 20 سال گذشته، بدل به شهری جذاب برای گردشگرانی از سراسر جهان شده است.

اقتصاد

جهان بار دیگر چشمان خود را در زمان برگزاری نمایشگاه اکسپو 2010 به این شهر باز کرد، که بیشترین تعداد بازدیدکننده را در تاریخ برگزاری این نمایشگاه، در خود ثبت کرد.

رودخانه هوانگ پو ، این شهر را به دو بخش تقسیم نموده است. اصلی ترین بخش این ناحیه، پوژی در غرب رودخانه است، در حالیکه پودونگ در شرق آن قرار دارد. هردو اصطلاح برای هرچیزی که در دو طرف رودخانه است، به کار برده می شود، اما غالباً به صورتی استفاده می شود که پوژی قدیمی تر (از قرن نوزدهم) بخش مرکزی شهر، و پودونگ از دهه 1980 بخش در حال توسعه شهر بوده است.

شانگهای ترکیبی فوق العاده از شرق و غرب است. خانه های تاریخی شیکومن ، ترکیبی از سبک خانه های چینی و طراحی های اروپایی بوده، و یکی از غنی ترین مجموعه های طراحی ساختمانی را دارا می باشد. به دلیل اعطای امتیازات فراوان به قدرت های غربی در اوایل قرن بیستم، در بسیاری از اماکن، حس کلانشهری وجود دارد. همه چیز از سبک پاریسی کلاسیک گرفته تا ساختمان های سبک تئودور که حس انگلیسی و ساختمان های دهه 1930 نیویورک و شیکاگو را می دهد، در آن یافت می شود.

مثلی وجود دارد که می گوید: «شانگهای برای ثروتمندان همانند بهشت، و برای فقرا مثل جهنم می ماند.» مردم از سراسر چین به شانگهای می آیند، از کشاورزانی که به دنبال کارهای یدی گشته، گرفته تا فارغ-التحصیلان دانشگاه که به دنبال شروع یک کسب و کار یا زندگی در یک شهر مدرن هستند. حتی افراد توانمندتر از گرانی مسکن شکایت می کنند؛ در چند سال گذشته، قیمت مسکن، به طرز نجومی افزایش پیدا کرده است.

شانگهای یکی از مراکز صنعتی چین بوده که نقش مهمی در صنایع سنگین چین ایفا می کند. تعداد زیادی از مناطق صنعتی، استخوان بندی صنعت دوم شانگهای را تشکیل می دهند.

تاریخ

در حالیکه شانگهای از زمان سلسله سانگ دهکده ای بیش نبوده، صد سال قبل، پس از آنکه چین جنگ اول تریاک را واگذار نمود، به شهرت رسید. شانگهای یکی از 5 شهری است که بر مبنای معاهده بنادر، افتتاح شده است. شانگهای پس از این زمان رشد شگرفی داشته است؛ از این زمان، شهرهای اطراف آن مثل هانگژو ، سوژو و نانجینگ ، اهمیت بسیاری پیدا کرده اند، اما امروزه قطعاً شانگهای در منطقه بی نظیر است.

هشت کشور - آلمان، فرانسه، ایتالیا، روسیه، اتریش-مجارستان، ژاپن، آمریکا و بریتانیا- نواحی که در شانگهای تحت کنترل شان بود را بخشیدند. قسمت عمده این نواحی، به صورت «زیستگاه بین المللی» واگذار شد، اما فرانسه بخش های مربوط به خود را جداگانه واگذار نمود. در تمام این نواحی، جمعیت عمده چینی بود، اما قوانین کشورهای خارجی در آن حکمفرما بود، و عمده نیروی پلیس از سیکها و ژاندارم های فرانسوی تأمین می شد. این نواحی در بخش های شمالی شهر، واقع شده بودند. امروزه تمامی این نواحی، بخشی از شهر شانگهای محسوب می شوند.

تاریخ شکل و قوام خاصی به فضای شهری شانگهای داده است. ساختمان های سبک انگلیسی را می توان در Bund مشاهده نمود، در حالیکه ساختمان های فرانسوی هنوز هم در بخش فرانسوی نشین یافت می شوند. زمین مسابقه قدیمی در ناحیه انگلیسی، بدل به پارک ملت شده و در زیر آن یکی از خطوط اصلی مترو قرار دارد. دیگر ایستگاه های مترو شامل ایستگاه راه آهن در مرز منطقه آمریکایی، و لائو ژی من و ژیائو نان من ، دروازه قدیمی غرب و دروازه جنوبی کوچک، نام دو دروازه قدیمی شهر بوده است. امروزه دیگر این دیوار وجود ندارد، اما هنوز هم ساختمان های با سبک قدیمی چینی و باغ های یویوان در این مناطق دیده می شود.

شانگهای در دهه های 1920 و 1930 به اوج پیشرفت خود رسید و این زمانی بود که بدل به مرفه ترین شهر آسیا شده بود. با وجود این رفاه، بیشتر خیابان های شانگهای در این دوره، پر از اشرار بود و این اشرار غالباً برای تصرف مناطق مختلف با یکدیگر به نزاع می پرداختند. در این دوره فیلم ها و سریال های تلویزیونی، فضا را تا حدی رومانتیک نموده، که یکی از آنها The Bund بوده که محصول 1980 هنگ کنگ بود. شانگهای در این دوره، مرکز اصلی سرگرمی چین هم بوده و فیلم ها و موسیقی های فراوانی هم در این دوره تولید گردید. شانگهای در سال 1937 و پس از یک جنگ 7 ماهه، به اشغال ژاپنی ها درآمد. پس از این جنگ، امتیازات اعطایی چین به خود این کشور واگذار نشد؛ تجارت دوباره به راه افتاد اما به سطح پیش ازجنگ نرسید. پس از پیروزی کمونیست ها در جنگ داخلی 1949، بسیاری از مردم وارد صنعت سرگرمی شده و بسیاری از تجار به هنگ کنگ و تایوان رفتند. روزهای درخشان شانگهای، موقتاً خاموش شده بود.

در اوایل دهه 1990، دولت شانگهای یک سری راهکارهای جدید را برای جذب سرمایه گذاری های خارجی به کار بست. اولین گام، افتتاح پودونگ بود که زمانی منطقه حومه شانگهای بود، اما امروزه یک کلانشهر تجاری است که موجب حسد شهرهای سراسر جهان شده است. راهکارهای رشد تا حد زیادی موفقیت آمیز بوده و امروزه پودونگ ، محل قرارگیری بسیاری از مؤسسات مالی است - که در مجاورت رودخانه هوانگ-پو در The Bund افتتاح شده بودند- که در آسمانخراش های مختلفی مثل مرکز مالی جهانی، سومین برج بلند دنیا، واقع شده اند.

امروزه هدف شانگهای توسعه مرکز اقتصادی و مالی چین و آسیا در سطح جهانی است. برای دستیابی به این هدف، شانگهای رقابتی را با هنگ کنگ آغاز کرده، که مزیت آن نظام قانونی قدرتمندتر و بانکداری عظیم تر و کارشناسی خدمات است. هرچند، چین پیوندهای محکمی با مناطق دیگر چین، و با دولت مرکزی و همچنین پایه تولیدی و فناوری نیرومندتری دارد. از زمان بازگشت هنگ کنگ به چین، شانگهای نقش خود را در دارائی، بانکداری افزایش داده و به عنوان مقصد مهمی برای سران شرکت ها، پاسخگوی تقاضاهای نیروی کار آموزش دیده است.

شانگهای، یکی از پاکترین کلانشهرهای چین است، گرچه اگر بخواهیم آن را با استانداردهای جهانی مقایسه کنیم، هنوز هم اوضاع وخیم است. به همین دلیل، و در کنار اینکه ساختمان های اداری بسیار کمی در این شهر وجود دارد، گردشگران تجربه ای کاملاً متفاوت با تجربه پکن خواهند داشت.

اقلیم

شانگهای عرض جغرافیایی مشابه نیوارلینز، بریزبین و قاهره دارد؛ اقلیم آن به صورت تحت حاره ای شرجی، دسته بندی می شود. دما در تابستان هنگام ظهر، حدود C36-35 و رطوبت بسیار بالاست، و به این معنی است که شما خیلی عرق خواهید کرد و نیاز به تعویض مداوم لباس دارید. تندبادهای شدیدی نیز در تابستان رخ داده، و در صورت لزوم نیاز به چتر خواهید داشت. بین ماه های جولای تا سپتامبر خطر گردبادهای شدید وجود دارد، اما این گردبادها خیلی نادر هستند.

در مقابل، در فصل زمستان، اما در طول روز به ندرت به C10 رسیده، و در شب اغلب به زیر صفر می رسد. بارش برف خیلی کم رخ می دهد، اما شبکه های حمل و نقل گاهی اوقات هنگام بارش ناگهانی، دچار اختلال می شوند. با وجود این حقیقت که دمای زمستان در شانگهای ، خیلی پایین نیست، بادهای سرد همراه با رطوبت بالا، ممکن است احساس سرمایی برایتان داشته باشد که مناطق سردتر با بارش برف بیشتر، این احساس را به شما ندهند.

در میانه این دو فصل، در فصل بهار، هوا ابری و غالباً بارانی و در فصل پاییز، هوا معتدل تا گرم و آفتابی است.

زبان

زبان بومی مردم محلی، شانگهایی، بخشی از گروه Wu زبانهای چینی است، که با ماندارین ، کانتونی ، مینان (تایوانی/هوکین) یا دیگر شکل های چینی، قابل درک نیست. هرچند، شانگهای بزرگترین شهر و مرکز تجاری در چین است، میزبان مهاجران متعددی است که به این زبان تکلم نمی کنند، و همانند دیگر نقاط [(i)چین|http://www.parspalad.com/تور-های-چین|class13]، زبان ماندارین هم با دیگر زبانها اختلاط پیدا کرده است. از دهه 1920 که شانگهای، مهمترین مرکز تجاری چین بوده، تقریباً تمام مردم محلی، هم زبان شانگهایی و هم زبان ماندارین را می دانند، و به جز افراد خیلی مسن، شما مشکلی با حرف زدن به زبان ماندارین با افراد محلی نخواهید داشت. در غیر اینصورت، بهتر است که به زبان شانگهایی حرف بزنید تا بتوانید راحت تر به مقصد دلخواهتان برسید.

با وجود اینکه، زبان انگلیسی در شانگهای بیش از سایر شهرهای چین تکلم می شود، اما هنوز هم خیلی رواج پیدا نکرده و بهتر است آدرس هتل و مقصد خود را به زبان چینی همراه داشته باشید تا رانندگان تاکسی راحت تر شما را به مقصد برسانند. اگرچه بسیاری از افراد جوان در مدرسه انگلیسی یاد می گیرند، اما به دلیل کمبود تمرین، تعداد کمی از آنها می توانند حرف بزنند. به همین صورت، برای چانه زنی در مغازه ها هم بهتر است ماشین حساب همراه داشته باشید. ولی با تمام اینها، کارکنان هتل های گران قیمت، مناطق گردشگری مهم و دیگر مؤسسات قابل توجه، به طور کلی و درسطح قابل قبولی می توانند، انگلیسی حرف بزنند.

دیدنی های شهر

باغ های یویوان (در محله قدیمی شهر)- برای دیدن معماری سنتی چینی و حال و هوای چین قدیم، به این محله بروید.

معماری کلاسیک (غربی)- برای چشیدن طعم دهه 1920 شانگهای ، می توانید به The Bund یا بخش فرانسوی بروید. بهترین این ساختمان ها در خیابان هونان ، خیابان فوژینگ ، خیابان شائوژینگ و خیابان هنگشان است. این ناحیه خیلی سریع، بدل به پاتوقی برای بوتیک ها شد.

معماری مدرن- برخی از بلندترین و الهام بخش ترین سازه ها در آسیا و جهان را می توان در کرانه رودخانه ای در بخش پودونگ لوجیازوی مشاهده نمود. دو ساختمان قابل توجه عبارتند از برج مروارید شرق، یکی از بلندترین سازه های قاره آسیا، و برج جین مائو ، و برج مرکز مالی جهانی در شانگهای، سومین سازه بلند در آسیا و جهان، و بزرگترین سازه جهان از نظر ارتفاع سقف بوده و بیشترین ارتفاع را برای دیدن نمای شهر در دنیا دارد (ارتفاع m474).

موزه شانگهای- نمایشگاه آثار باستانی عصر مفرغ، بسیار شگفت انگیز است. راهنماهای صوتی هم در این موزه وجود دارند. همچنین راهنمایانی به صورت داوطلب حضور دارند و خدمات رایگان ارائه می دهند. برخی از آنها می توانند به زبان انگلیسی صحبت کنند.

معابد- برخی از معابد پربازدید عبارتند از معبد جید بودا ، جینگان، چنگ هوانگ و لونگهوا.

برج مروارید شرق- درست در مرکز شهر قرار داشته و توصیه اکید به دیدن آن می شود.

شهر آبی ژوجیاجیائو - ژو جیا جیائو، یک دهکده آبی کلاسیک با قدمت بیش از 400 سال و یک پل پنج قوسی معروف بوده که بر روی رودخانه کائو گنگ قرار دارد. ژو جیا جیائو، شهری مهم از نظر تجارت محلی بوده و کالاهای بازرگانی از طریق کانال های مصنوعی در رودخانه، منتقل می شود. پس از حدود 40 دقیقه رانندگی از شهر، به این دهکده آبی باستانی خواهید رسید. خیابان های اصلی آن با مغازه ها و رستوران های جالبی پوشیده شده که اقلام پرمخاطب را عرضه می کنند. برای دیدن این دهکده آبی هم می توانید از میان پیاده روهای آن قدم بزنید و هم از طریق قایق، به تماشای آن بنشینید. دو معبد شگفت انگیز دیگر هم در این دهکده وجود دارد، که بر زیبایی و شکوه آن، می افزاید.