سنگاپور ، کشور-شهری در جنوب شرق آسیاست. این شهر که به عنوان مستعمره تجاری بریتانیا در سال 1819 به وجود آمد، از زمان استقلال خود، بدل به یکی از مرفه ترین کشورهای جهان و شلوغ ترین بندر جهان شده است.
ترکیبی از آسمانخراش ها و خطوط متروی مدرن، بر ترکیب چینی، مالایی و هندی اثر گذاشته و آب و هوای حاره ای، همراه با غذاهای پرادویه، مراکز خرید شلوغ و شبهای بسیار پر جنب و جوش و زیبا، این شهر را بدل به توقفگاه یا سکوی پرتابی در منطقه کرده است.
سنگاپور، نمونه ای بسیار کوچکی از آسیاست، که چینی ها، مالایی ها، هندی ها و تعداد زیادی کارگر از سراسر جهان، در آن جمع شده اند.
سنگاپور، شهرتی به خاطر تمیزی فوق العاده اش دارد و توصیفاتی مثل «دیزنی لندی با محکومیت اعدام» یا «تنها مرکز خرید جهان که یک کرسی در سازمان ملل دارد»، برازنده آن است. از این گذشته، سویس آسیا عبارتی است که آن را از فقر، کثیفی، ناآرامی و جنایت در بیشتر مناطق شرق آسیا متمایز کرده و اگر به مناطق مختلف شهر بروید، بیش از پیش با این قضیه روبه رو خواهید شد.
غذای سنگاپوری، افسانه ای بوده، و فست فودهای سیار و کافه های شبانه روزی، غذاهای ارزانی از تمام نقاط آسیا عرضه می کنند. در سالهای اخیر برخی محدودیت های اجتماعی هم تقلیل پیدا کرده و می توانید به پرش بانجی و رقص در بارها بپردازید، اگرچه کماکان الکل بسیار گران بوده و آدامس را نیز تنها برای مصارف درمانی و آن هم از داروخانه می توان تهیه کرد.
دو مجموعه کازینو - یا اماکن تفریحی تجمیع شده- برای رواج بیشتر سرگرمی در سال 2010 در سنتوسا و مارینا بی افتتاح شده، که هدف آنها، دو برابر نمودن تعداد گردشگران و افزایش مدت زمان اقامت آنها در سنگاپور بوده است. در آینده، منتظر تغییرات بیشتر باشید.
ریورساید (منطقه سیویک )- مرکز مستعمراتی سنگاپور، که موزه ها، مجسمه ها و سالن های تئاتر متعددی گذشته از رستوران ها، بارها و کلوب ها دارد.
جاده باغستان - کیلومترها مغازه و مرکز خرید
خلیج مارینا- جدیدترین جاذبه سنگاپور، که منطقه تفریحی خلیج مارینا (هتل، کازینو، مرکز خرید، سالن عروسی و موزه) و مارینا باریج، عمده آن را تشکیل داده اند. باغ تازه افتتاح شده، باغی در نزدیکی مجموعه تفریحی است که دو هنرستان هنرهای زیبا در آن قرار دارد.
بوگیس و کامپونگ گلام - بوگیس و کامپونگ گلم، قدیمی ترین مناطق سنگاپور هستند که در حال حاضر، قسمت عمده ای از آن را مغازه ها، اشغال کرده اند.
محله چینی ها - این منطقه در اصل، سکونتگاه چینی ها بوده که در حال حاضر، یکی از جاذبه های گردشگری شهر است.
هند کوچک- بخشی از هند در شمال مرکز شهر
شمال - از مناطق داخلی صنعتی و مسکونی در بخش شمالی جزیره که به نام وودلند نیز معروف است.
غرب - از مناطق مسکونی سنگاپور در بخش غربی جزیره همراه با استار ویستا
جورونگ - محل قرارگیری دانشگاه فنی نانیانگ و آخرین منطقه قبل از منطقه صنعتی. یک زمین اسکیت روی یخ در J Cube در شرق جورونگ وجود دارد. جاذبه های گردشگری آن شامل باغ پرندگان سنگاپور، مرکز علوم سنگاپور و مرکز اکتشافات سنگاپور می شود.
شمال شرق - قلب سرانگون نکس ، هوگانگ مال و کامپس پوینت .
ساحل شرقی - بخش مسکونی عظیم در جزیره که دارای فرودگاه چانگی ، کیلومترها ساحل و رستورانهای مشهور است. همچنین، منطقه مسکونی مالایی های سنگاپور، گیلانگ سرای در اینجا قرار دارد.
سنتوسا - جزیره ای مجزا که زمانی ارتش قلعه ای درون آن بنا نهاد، که اکنون دارای دیزنی لند، مراکز قمار و استودیوهای فیلم سازی است.
شمال غرب- منطقه فرح بخش شمال غرب که به جنگل های آموزشی ارتش می رسد (آماکنگ، لیم چو کانگ، گورستان، کرانجی، و سافتی).
سنگاپور، به چندنژادی بودن خود افتخار کرده و برخلاف اندازه کوچکش، فرهنگ متنوعی دارد. اکثریت کشور، چینی ها بوده که 75% جمعیت کشور را تشکیل می دهند. مابقی جمعیت را خارجی ها تشکیل داده اند.
در میان چینی ها، هوکین ها ، تئوچو و کانتونی ها، فراوانتر از بقیه بوده و زبان ماندارین به صورت زبانی مخلوط در جامعه، تکلم می شود. دیگر گویش های مهم چینی عبارتند از هاکا، هاینانی و فوچو .
مالایی ها، که ترکیبی از نوادگان ساکنان اصلی سنگاپور و مهاجران فعلی مالزی، اندونزی و برونئی هستند، 14% جمعیت کشور را تشکیل می دهند.
هندی ها حدود 9% جمعیت کشور را تشکیل می دهند. در میان هندی ها، تامیل ها قوم غالب بوده، اگرچه خیل کثیر دیگری به سایر گویش های هند مثل هندی، مالایالام و پنجابی، صحبت می کنند.
باقی مردم کشور، ترکیبی از فرهنگ های مختلف بوده، که شاخص ترین آن، اوراسیایی ها بوده که ترکیبی از اروپایی ها و آسیایی ها و البته برمه ای ها، ژاپنی ها و تایلندی ها می باشند. حدود یک سوم ساکنین سنگاپور، شهروند آن نیستند.
تعداد زیادی فیلیپینی در این شهر زندگی می کنند، و نقش بسیاری از آنها کمک به افراد محلی است. گروه هایی از فیلیپینی های شاد و خندان را می توان در اماکن عمومی و به خصوص در روز یکشنبه مشاهده کرد که تنها روز مرخصی شان است.
سنگاپور از نظر دینی هم متنوع است، و هیچ گروه مذهبی در آن اکثریت ندارد. قانون اساسی سنگاپور، از آزادی مذهبی حمایت و بر آن تأکید می کند. بودایی، با حدود 33% جمعیت، رایج ترین دین است. ادیان شاخص دیگر عبارتند از مسیحیت، اسلام، هندویی و تائویی. علاوه بر این پنج دین اصلی، اقلیت هایی از سیک، زرتشتی، یهود، بهایی و جینی نیز در آن زندگی می کنند. حدود 17% سنگاپور، اعلام کرده اند که هیچ دین مشخصی ندارند.
چون سنگاپور در حدود 1.5 درجه شمالی خط استوا قرار گرفته، هوای آن معمولاً آفتابی بوده و فصل خاصی ندارد. معمولاً هر روز سال، و به صورت سیل آسا و در مدت زمان کمتر از یک ساعت می بارد. هرچند بیشتر بارش ها در شمال شرق ناشی از باران های موسمی می باشند (از ماه نوامبر تا ژانویه)، و گهگاهی به صورت پیوسته می بارد. تندبادهای این منطقه در کل سال و در هر زمانی از روز، رخ داده، پس هوشمندانه است که همیشه چتری همراه داشته باشید، که هم می تواند محافظ آفتاب و هم محافظ باران باشد.
بین می و اکتبر، آتش سوزی در جنگل های اطراف سوماترا، خسارت هایی می زند که گاهی به سطح هشدار می رسد اگرچه غیرقابل پیش بینی بوده و به سرعت رد می شود. برای بررسی داده های مورد نظر، به سایت بنیاد ملی محیط زیست بروید. به طور کلی، از ژوئن تا اکتبر، بدترین ماه ها برای سفر به سنگاپور است.
در دسامبر و ژانویه، C32 در طول روز و C24 در طول شب
باقی ماه های سال، C33 در طول روز و C26 در طول شب
دما و رطوبت بالا، و عدم وزش باد، و این واقعیت که دما در طول شب نیز بالا می ماند، می تواند مانعی برای گردشگرانی از کشورهای سردسیر جهان باشد. به یاد داشته باشید که گذراندن بیش از یک ساعت در فضای آزاد، می تواند بسیار طاقت فرسا باشد، به خصوص اگر فعالیت های بدنی هم با آن همراه شده باشند. خود سنگاپوری ها، به خاطر یک دلیل منطقی، از گرما فرار می کنند. بسیاری از آنها در آپارتمانهایی با تهویه مناسب زندگی کرده، در محیط های اداری با سیستم تهویه کار کرده، از متروی دارای سیستم تهویه استفاده نموده و به مراکز خرید دارای سیستم تهویه رفته و روی هم رفته، در این مکان ها، خرید کرده، غذا خورده و ورزش می کنند. اگر گرما و رطوبت سنگاپور شما را کلافه نمود، این دستورالعمل را اجرا کنید.
